Carpe diem Ρωμη
Μόλις τελείωσε την δουλειά ήταν ήδη αργά το απόγευμα την περίμενα με το αυτοκίνητο έξω από την δουλειά της. Αρχές Δεκεμβρίου ο καιρός ήταν ακόμα αρκετά καλός, ευτυχώς δεν άργησε. Την βλέπω να βγαίνει από το κτήριο που δουλεύει και είναι σαν να την αντικρίζω για πρώτη φορά. Η ίδια ταχυκαρδία και το άγχος αν θα οι καταφέρω να μιλήσω ή θα φανώ χαζός απέναντι της μη μπορώντας να πω κάτι έξυπνο. Το καλύτερο που μπόρεσα να της πω "καλησπέρα είσαι πολύ όμορφη", αυτή την φορά όμως δεν χαμογέλασε, απλά μου είπε "δεν αντέχω άλλο πάρε με από εδώ". Ξεκίνησα το αυτοκίνητο μηχανικά, χωρίς να μιλάει κανένας. Μπαίνω Αττική οδό και απορημένη με ρωτάει "που πάμε;" Σου έχω μια έκπληξη της απάντησα με σιγουριά ελπίζοντας να μην καταλάβει ότι δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Καθώς προχωρούσαμε με κατεύθυνση προς το αεροδρόμιο μου ήρθε η ιδέα για ένα σαββατοκύριακο σε κάποια πόλη στην Ευρώπη, θα ήταν η καλύτερη λύση, σε ποια; απάντηση θα μας έδινε ο πίνακα
