Bella Italia
Bella Italia
Το ταξίδι ξεκίνησε απόγευμα Σαββάτου με προορισμό την Ρώμη, όλα εξελίχθηκαν καλά η διάθεση ήταν καλή από όλους, μπήκαμε στο αεροπλάνο χωρίς καθυστέρηση που με χαρά διαπίστωσα ότι το πλήρωμα το γνώριζα από το προηγούμενο ταξίδι, η χαρά μου ήταν στο ότι ευτυχώς ταξιδεύω αρκετά.
Το μόνο μικρό μελανό σημείο είναι ότι δεν έβρισκα τα ακουστικά και το βίσμα, μάλλον ήταν αυτό που φεύγοντας έλεγα κάτι ξέχασα αλλά τι; μικρό το κακό αν και θα ήθελα να το συνδέσω με το αυτοκίνητο που θα νοικιάσουμε για να ακούσουμε την αποθηκευμένη μουσική στο τηλέφωνο, μικρό το κακό γλύτωσαν οι υπόλοιποι τις επιλογές μου.
Η πτήση ήταν τρεις ευχάριστες ώρες με το πλήρωμα να είναι πολύ φιλικό και πρόθυμο να μας εξυπηρετήσει με τίς αγορές μας.
Κατεβήκαμε σε ένα ήσυχο από πλευράς πτήσεων και κόσμου αεροδρόμιο και με λεωφορείο πήγαμε στο σημείο που θα παραλαμβάναμε το αυτοκίνητο, εκεί διαπιστώσαμε με χαρά ότι θα μας έδιναν καλύτερο αυτοκίνητο fiat 500x ντίζελ αντί για fiesta που είχα κλείσει, αλλά μας προβλημάτισε η υπάλληλος σχετικά με την ασφάλεια κυρίως για κλοπή καθώς μόλις άκουσε ότι πάμε Νάπολη έκανε σαν να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τις κλοπές εκεί.
Τελικά με την βοήθεια ενός νομίσματος και της τύχης καθώς παίξαμε κορώνα γράμματα, επιλέξαμε να κάνουμε επιπλέον ασφάλεια για κάθε περίπτωση και να είμαστε εφησυχασμένοι για το υπόλοιπο του ταξιδιού.
Το αυτοκίνητο ήταν πολύ όμορφο και βολικό για την περίπτωση μας, βαλαμε τις βαλίτσες πίσω και μπήκαμε γρήγορα καθώς είχε βροχερό καιρό καθόλη την διάρκεια έως το ξενοδοχείο ήταν ανά διαστήματα πολύ έντονη η βροχή.
Μετά από δύο ώρες περασμένες μία μετά τα μεσάνυχτα φτάσαμε στα προάστια της Νάπολης όπου ήταν το ξενοδοχείο, χωρίστηκαμε και ο κάθε ένας έσπευσε να πάει στο δωμάτιο για ύπνο καθώς η επόμενη μέρα θα είναι η δυσκολότερη σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Πρώτη μέρα.
Πρωινό ξύπνημα με μια μικρή απογοήτευση, ο καιρός αντί για ηλιοφάνεια όπως μας ενημέρωσε το κινητό, είχε βροχή έντονη ανά διαστήματα.
Μικρή σύσκεψη στον λιλιπούτειο χώρο του πρωινού και απόφαση για αναβολή της ανάβασης στον Βεζούβιο καθώς η χαμηλή νέφωση θα έκανε την ανάβαση χωρίς νόημα αφού δεν θα μπορούσαμε να δούμε τον κόλπο της Νάπολης που βρίσκεται στους πρόποδες.
Φόρτωση του αυτοκινήτου ξανά και κατεύθυνση τριακόσια χιλιόμετρα ανατολικά προς την πόλη Ματέρα, εκεί θα βλέπαμε μια μεσαιωνική πόλη που λόγο εκδίωξης την κατοίκων μέχρι πριν δύο δεκαετίες που επετράπη να κατοικηθεί ξανά έχει διατηθεί όπως ήταν παλιά.
Λίγα χιλιόμετρα αφότου αφήσαμε την Νάπολη ο καιρός άλλαξε και ένας υπέροχος ήλιος μας έκανε παρέα για όλη την υπόλοιπη ημέρα.
Φτάσαμε κουρασμένοι από την απόσταση στον προορισμό μας και σταθμεύσαμε εύκολα, ενώ η πρώτη εικόνα δεν μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις καθώς ακαλαίσθητες πολυκατοικίες κάλυπταν σχεδόν όλη την πόλη και λέω σχεδόν γιατί σε μια πλαγιά πίσω από τις παραπάνω πολυκατοικίες υπήρχε μια περιοχή που θυμίζει σκηνικό από ταινία με τον Χριστό, χαμηλά σπίτια ίδια στο χρώμα του χώματος, χωρίς δρόμους για αυτοκίνητα παρά μόνο σοκάκια.
Εντύπωση μου έκανε που από αρκετά σπίτια μύριζε κατσικάκι στο φούρνο , Πάσχα γάρ.
Πέρασαν δύο ώρες με πολλές φωτογραφίες και άλλα τόσα σκαλοπάτια και έπρεπε να κατευθυνθούμε προς το αυτοκίνητο για τις νέο προορισμό το Σαλέρνο κοντά το Αμάλφι.
Φάγαμε κάτι πρόχειρο και μετά από δύο ώρες και με την πολύτιμη συμβολή του πλοηγού που χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσαμε να βρούμε το δωμάτιο στο σημείο που ήταν καθώς και δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε από εκεί. Φτάσαμε στο σπίτι που εξωτερικά δεν σε προδιέθετε για κάτι αξιόλογο όμως λίγο οι κοπέλες ιδιοκτήτριες που ήταν πολύ εξυπηρετικές λίγο ότι ήταν πρόσφατη ανακαίνιση των δωματίων άλλαξε η πρώτη εντύπωση.
Αφήσαμε τα πράγματα πήραμε οδηγίες για το που έχει καλό παγωτό και πίτσα και φύγαμε για προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα, στην παραλία του Σαλέρνο είχε πολύ κόσμο που έκανε βόλτα θυμίζοντας περασμένες δεκαετίες στην Ελλάδα.
Τα πάντα ήταν τέλεια, απαραίτητες οι φωτογραφίες και αναχώρηση προς το επόμενο γραφικό χωριό το Cetara λογαριάζοντας χωρίς τους χιλιάδες Ιταλούς που υποθέτω λόγο αργίας κάναν επισκέψεις ή βόλτες με τα αυτοκίνητα τους. Αποτελέσματα να αργήσουμε και να νυχτώσει, σταθμεύσαμε με μεγάλη δυσκολία σε αυτό το γραφικό χωριουδάκι που σαν να είναι σε χρονοκάψουλα οι άνθρωποι με τις ελληνικές φυσιογνωμίες , τους ηλικιωμένους να μιλάνε όρθιοι σε παρέες τα παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο φωνάζοντας , μπουγάδα σε κάθε σπίτι απλωμένη.
Όλα ήταν όμορφα αλλά η κούραση ήταν μεγάλη, ακόμα δεν είχαμε εικοσιτετράωρο στην Ιταλία και είδαμε τόσα πολλά.
Πήραμε καλαμαράκια τηγανητά και κεφτεδάκια από μελιτζάνα με τα πρώτα να μην είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά τα δεύτερα ήταν αρκετά γευστικά με τον μικρό θαλάσσιο κόλπο δίπλα μας να μας χαρίζει μια κινηματογραφική αίσθηση σαν να είμαστε σε μέρος σκηνικού ταινίας.
Η ώρα ήταν περασμένη έτσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο δωμάτιο , δυστυχώς βρήκαμε αρκετή κίνηση και σαν να μην έφτασε αυτό το κινητό μας πρότεινε διαδρομή που μας έκανε γύρους λες και τα χιλιόμετρα που είχαμε κάνει ήταν λίγα παρόλη την ταλαιπωρία η διάθεση ανεβασμένη.
Φτάσαμε σε ένα δροσερό σπίτι παρόλο που το καλοριφέρ δούλευε συνέχεια μπάνιο κινητό μηνύματα και ύπνο.
Η κοπέλα που είχε το σπίτι ήταν πολύ ευγενική και πρόσχαρη παρόλο που δεν μίλαγε καλά αγγλικά μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Το ντύσιμο τα μαγαζιά και γενικά η ζωή είναι σαν να σταμάτησε ο χρόνος στα τέλη του ογδόντα. Επίσης η μουσική στο ραδιόφωνο είναι κατά το πλείστον περασμένων δεκαετιών.
Έχω περιέργεια αν θα ισχύσει το ίδιο και στα βόρεια.
Δεύτερη μέρα.
Ξύπνημα στις 9 γρήγορα πρωινό μερικώς χειροποίητο αντίθετα με τις ελπίδες μας και αναχώρηση προς τις ακτές Αμάλφι να προλάβουμε τους άλλους εκδρομείς καθώς ήταν Δευτέρα του Πάσχα αλλά δυστυχώς δεν το γλυτώσαμε ανά διαστήματα είχε μεγάλη κίνηση οι δρόμοι στενοί και δαντελωτοί αλλά η θέα απίστευτη.
Λόγο περασμένης ώρας και της μεγάλης διαδρομής που είχαμε μπροστά μας να κάνουμε φύγαμε πριν κάνουμε τον πλήρη γύρο των ακτών αλλά με μια καλή ιδέα των χωριών.
Επόμενη στάση Σιένα που δυστυχώς ήταν αρκετά επίπονη διαδρομή αποτελεσαπ της κίνησης που είχε, κάναμε τετρακόσια χιλιόμετρα σε άψογο δρόμο αλλά με μεγάλα διαστήματα στάσης ακόμα και ταινία μπορέσαμε να δούμε στο κινητό.
Οι άλλοι οδηγοί υπέμειναν μαζί μας την καθυστέρηση χωρίς σφήνες και αφήνοντας την λωρίδα ανάγκης πάντα ελεύθερη, γενικά δεν ήταν τόσο κουραστική η αναμονή οσο αν θα έπρεπε να έχω τον νου μου για άλλους οδηγούς καμικάζι. (Βλέπε Ελλάδα)
Φτάνοντας στην Τοσκάνη το τοπίο έχει αλλάξει τώρα είναι όλο καταπράσινους λόφους με μεγάλα σπίτια και τα χωριά είναι περιτριγυρισμένα με τείχη σαν να έχουν χτιστεί για να προστατεύσουν την τόση ομορφιά που έχουν τα χωριά αυτά.
Φτάσαμε απόγευμα στην Σιένα σε υπέροχη ατμόσφαιρα, σταθμεύσαμε έξω από το σπίτι και πήραμε τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη να έρθει.
Αφήσαμε γρήγορα τα πράγματα και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία καθώς μόλις έδυε ο ήλιος για μια πρώτη βόλτα στα σοκάκια της πόλης που δεν είχε πολλούς τουρίστες.
Μόλις είδαμε ότι οι δυνάμεις μας αρχίζουν να μας εγκαταλείπουν αγοράσαμε υλικά και πήγαμε σπίτι να μαγειρέψουμε
Δεν ξέρω αν φταίει το μέρος, η παρέα, η διάθεση αλλά ήταν πολύ ωραία δεν θα ήθελα να ήμουν πουθενά αλλού.
Τρίτη μέρα.
Ξυπνήσαμε μετά από ένα ωραίο ύπνο σε πολύ καλά κρεβάτια, φάγαμε πρωινό και με μια ελάφια συννεφιά ξεκινήσαμε προς τη κεντρική πλατεία που ακόμα δεν είχε πολύ κόσμο,
Πήραμε καφέ που δεν ήταν ιδιαίτερα καλός και καθίσαμε κάτω στο έδαφος της κεντρικής πλατείας όπως συνηθίζεται, μετά ξεκινήσαμε την περιπλάνηση στα σοκάκια έως έναν λόφο κοντά στα τείχη της πόλης που είχε ανεμπόδιστη θέα στις καταπράσινες πεδιάδες που περιβάλλουν την πόλη.
Σειρά είχε η δοκιμή πίτσας που ήταν πλήρη απογοήτευση χειρότερη από καντίνα πλοίου άγευστη με μέτρια υλικά και κακούς συνδυασμός
Απόγευμα και φύγαμε για βόλτα με το αυτοκίνητο για μια κοντινή πόλη μιας και ο καιρός είχε βελτιωθεί με έναν υπέροχο ήλιο προς την Monteriggioni, ένα κάστρο με λίγα σπίτια υπέροχα διατηρημένα.
Μόλις περάσαμε την κεντρική πύλη κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία που ήταν τόσο όμορφη που δεν ήθελα να προχωρήσω άλλο, στάθηκα αρκετά λεπτά να κοιτάζω γύρω μου αν αυτό που ζω είναι αληθινό και να το αποτυπώνω όσο βαθύτερα μπορούσα στην ψυχή μου, όμορφα πέτρινα σπίτια, ησυχία, ένας μπαμπάς να παίζει με το παιδί του ποδόσφαιρο, ήλιος και όμορφο ανοιξιάτικο αεράκι, όλα τόσο όμορφα.
Μετά από την βόλτα στα λιγοστά στενά σταθήκαμε λίγο ακόμα στη πλατεία σαν να θέλαμε να ρουφήξουμε λίγο ακόμα από την τόση ομορφιά.
Φύγαμε πλήρεις με προορισμό την επόμενη πόλη το San Gimignano διάσημη πόλη, μικρή σε μέγεθος αλλά όμορφη που την κάνει και ξεχωρίζει ο μεγάλος αριθμός πύργων που κατασκευάστηκαν ως τελευταία άμυνα των οικογενειών από επίθεση.
Η πόλη φιλοξενεί μεγάλο αριθμό τουριστών αλλά παρόλα αυτά δεν χάνει την γραφικότητα της ,ωραία μαγαζιά εκατέρωθεν του κεντρικού δρόμου από την είσοδο έως την πλατεία που έχει συντριβάνι και είναι ιδανικό σημείο για παγωτό.
Με το που άρχισε να πέφτει ο ήλιος ξεκινήσαμε την επιστροφή στην Σιένα που είναι το δωμάτιο μας, κουρασμένοι αλλά τόσο γεμάτοι, οι αμπελώνες , τα χωριά σε κάθε λόφο περιτριγυρισμένα από τείχη για ασφάλεια, τα καταπράσινα χωράφια που είναι σπαρμένα με σιτάρι έως όπου μπορείς να δεις μας πλούτισαν.
Στο υπέροχο δωμάτιο φτιάξαμε μακαρόνια με πολύ ωραίες σάλτσες που το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσαμε να το είχαμε απολαύσει σε εστιατόριο με αστέρι μισελέν σε συνδυασμό με το γλυκό κρασί έκλεισε ιδανικά μια ιδιαίτερη ημέρα.
Τετάρτη μέρα.
Ημέρα αναχώρησης από την Σιένα προς την Ρώμη με ένα βαρύ καιρό που από αργά το βράδυ η βροχή ήταν πολύ δυνατή και θορυβώδης σε σημείο να μας ξυπνήσει.
Το πρωί ευτυχώς η δυνατή βροχή μετατραπηκε σε ψιχάλες και ξεκινήσαμε για Φλωρεντία αν και ήταν μια ώρα οδήγηση αντίθετα προς τον τελικό προορισμό που θα διανυκτερεύαμε πιστεύαμε ότι θα άξιζε τον κόπο.
Φτάσαμε στο κέντρο της πόλης, σταθμεύσαμε το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε πεζοί προς την γέφυρα που είναι σήμα κατατεθέν της πόλης πάνω από τον ποταμό Άρνο που έχει μαγαζάκια εκατέρωθεν, αρχικά ήταν όλα κρεοπωλεία και τα τελευταία χρόνια κοσμηματοπωλεία
Χιλιάδες τουρίστες ήταν σε όλους τους κεντρικούς δρόμους και φυσικά στην γέφυρα βγάλαμε φωτογραφίες και κατευθυνθήκαμε στον κεντρικό ναό της Αγίας Μαρίας των λουλουδιών που ήταν τεράστιος και πολύ εντυπωσιακός , άλλο τόσο τεράστια ήταν και η ουρά όπως και η υπομονή των ανθρώπων για να μπούνε μέσα.
Επιστρέψαμε στην γέφυρα που ήταν πολύ όμορφη όπως και τα σπίτια που ήταν γύρω της και ξεκινήσαμε για την Ρώμη.
Αλλά επειδή είχαμε χρόνο περάσαμε από ένα όμορφο χωριό Montalcino παραδοσιακό με μεγάλες κλήσεις επειδή είναι κτισμένο και αυτό σε κορυφή λόφου αλλά και μεγάλης ομορφιάς με όμορφα μαγαζάκια και μια μικρή πλατεία που σε μεταφέρει αιώνες πίσω.
Δυστυχώς είχαμε αρκετό δρόμο ακόμα να κάνουμε σε συνδυασμό με την βροχή που ξεκινούσε έτσι κάθε σκέψη για μεγαλύτερη στάση κατέρρευσε ,μπήκαμε στο αυτοκίνητο και μπήκαμε στην autostrata με κατεύθυνση την αιώνια πόλη.
Φτάσαμε στην ώρα που είχαμε συνεννοηθεί με τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος που θα νοικιάσαμε , βρήκαμε το σπίτι μας παρέλαβε από την είσοδο και μόλις ανεβήκαμε στο διαμέρισμα ήρθε η τιμωρία για την ωραία μέρα, το σπίτι ήταν παλιό σαν να έβλεπα το σπίτι της θείας μου της Κούλας όταν ήμουν οκτώ με αποκορύφωμα το ένα δωμάτιο θα το κρατούσε ο ίδιος να μείνει το βράδυ.
Το σοκ ήταν μεγάλο έφυγε ευτυχώς αυτός και μας άφησε να αναρωτιόμαστε αν θα τολμήσουμε να μείνουμε κάνοντας την διαμονή αξέχαστη ή θα ψάξουμε ήδη περασμένες δέκα για άλλο κατάλυμα, ευτυχώς διαλέξαμε την δεύτερη λύση έτσι κλείσαμε με το κινητό άλλο πήραμε τα χρήματα πίσω και φύγαμε τρέχοντας.
Τελικά το διαμέρισμα που κλείσαμε ήταν πάρα πολύ καλό σε σχέση με το πρώτο αν και με ότι συνέκρινες το προηγούμενο θα κέρδιζε στην σύγκριση εκτός αν ήταν κρατητήρια αστυνομίας, με τον διαχειριστή να είναι κατατοπιστικός και διαθέσιμος να απαντήσει σε κάθε απορία.
Φάγαμε και κοιμηθήκαμε χαρούμενοι για την τελική επιλογή καθώς θα ήταν η τελευταία μας βραδιά στη Ιταλία για αυτό το ταξίδι και θα ήταν κρίμα μετά από τόσο όμορφες εικόνες μια από τις τελευταίες να μην είναι καλή.
Πέμπτη ημέρα.
Ξυπνήσαμε στο όμορφο δωμάτιο με θέα τον τρούλο του Βατικανού με έναν υπέροχο ήλιο να είναι σύμμαχος για την βόλτα σε αυτή την ιστορική και τόσο ωραία διατηρημένη πόλη.
Αφήσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε την σύντομη βόλτα στο Κολοσσαίο που είχε πολύ κόσμο και μεγάλες ουρές και όπως το συνηθίζει σε εμένα στο συγκεκριμένο σημείο ξεκίνησε μπόρα ευτυχώς σύντομη.
Επόμενος σταθμός ο άγνωστος στρατιώτης που έχει ωραία θέα σε αρκετά σημεία της πόλης και είχε αρκετά έντονη παρουσία στρατού όπως και σε αρκετά αλλά σημεία της πόλης.
Ο ήλιος τώρα έγινε πολύ δυνατός και μας υποχρέωσε να κουβαλάμε τα μπουφάν στα χέρια φυσικά καλύτερα από το να έβρεχε.
Όταν φτάσαμε στο διάσημο συντριβάνι Φοντάνα ντι Τρέβι είδαμε με έκπληξη ότι ήταν δύσκολο να πλησιάσει κάποιος ακόμα και για φωτογραφία από το πλήθος των τουριστών, τελικά είναι για μικρές ώρες αν θέλεις σχετική ηρεμία.
Στο Πάνθεον είχε πολύ κόσμο αλλά είχε και ροή έτσι δεν προκαλούσε κάποια καθυστέρηση η επίσκεψη εκεί, επόμενος σταθμός η πλατεία Πιάτσα Ναβόνα όπου είχαμε πληροφορίες ότι ένα μαγαζί είχε πολύ ωραίο γλυκό με παγωτό, το βρήκαμε εύκολα και φυσικά το πήραμε όπου όπως θα έπρεπε να το φανταστούμε από το θεϊκό που το διαφήμισε ο φίλος που το πρότεινε ήταν για να το πω ευγενικά κατώτερο των προσδοκιών.
Ξεκινώντας την επιστροφή περάσαμε από ένα ωραίο μπιστρό μαγαζί που είχε παρατεταγμένα τα πολύ όμορφα γλυκά του στην είσοδο και μιας και δεν είχαμε πιει καφέ κάναμε μια στάση εκεί που αποδείχθηκε διπλά καλή ιδέα καθώς ο καφές ήταν ωραίος σε πολύ όμορφο περιβάλλον (μουσική, άνθρωποι) αλλά και για γιατί λίγα λεπτά μετά ξεκίνησε νέα ολιγόλεπτη δυνατή μπόρα.
Ευτυχώς πέρασε σύντομα και συνεχίσαμε την βόλτα μας προς τον πάντα θολό και εντυπωσιακό ποταμό τον Τίβερη.
Στο βάθος το Βατικανό ως τελευταίος προορισμός ξεχώριζε, κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί και είδαμε ότι οι ουρές ξανά τεράστιες και η υπομονή των πιστών δοκιμασία βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και αναχωρήσαμε προς το αυτοκίνητο που θα μας πήγαινε στον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού το αεροδρόμιο.
Είχε κίνηση ο περιφερειακός δρόμος της πόλης αλλά εμείς ήμασταν χαρούμενοι και τόσο γεμάτοι από εκπληκτικές εικόνες που θα μπορούσαν να είναι ζωγραφιές σε κάποιον πίνακα, πόση ομορφιά χωράει στον κόσμο.
Το αυτοκίνητο ήταν πολύ ξεκούραστο, κάναμε περίπου δύο χιλιάδες χιλιόμετρα άνετα.
Το φλας στο αυτοκίνητο είναι διακοσμητικό στην Ιταλία.
Η διαφορά ήταν αισθητή μεταξύ βορρά και νότου στους ανθρώπους και την φύση.
Τελικά δεν γλίτωσαν τις μουσικές επιλογές μου είχε σύνδεση ασύρματα το κινητό με το αυτοκίνητο.
Ευχαριστώ για την ανάγνωση ελπίζω να σας μετέφερα λίγο μαζί μου στο ταξίδι αυτό.
Σχόλια