αναδημοσίευση επιστολής από το περιοδικό passport

ΠΕΤΡΟΣ ΛΟΥΚΑΚΟΣ

Ιατρός-χειρουργoς

Αντί κειμένου, γράμμα του Πέτρου Λουκάκου

«Ζούμε στο Παρίσι, στην αυτόφωτη αυτή πόλη. Που παράγει τέχνη, πρόοδο και επιστήμη. L’elegance est intellectuelle!»

ΑΓΑΠΗΤΕ ΔΗΜΗΤΡΗ,

Είμαι λοιπόν Έλληνας του Παρισιού, Hellene. Το προτιμώ από το Grec (Γραι­κός), που αναφέρεται σε προομηρικό, αν και σωστό όρο. Έχω κλείσει 10 χρό­νια. Ήρθα σαν φοιτητής από το Πανεπι­στήμιο Αθηνών όπου φοίτησα στην Ια­τρική. Γνώρισα και λάτρεψα το Παρίσι, αλλά και το σύστημα υγείας. Γοητεύθη­κα. Γύρισα στην Ελλάδα και άρχισα ειδι­κότητα. Η σύγκριση ήταν άνιση. Ξανά στο Παρίσι και δύο χρόνια ειδικότητας. Η ανακάλυψη της γαλλικής χειρουργι­κής τέχνης. Και πάλι Ελλάδα, πίσω στο κάλεσμα των σειρήνων για τον τίτλο ει­δικότητας γενικής χειρουργικής. Το 1999 χάριν της δουλειάς μου, αλλά και ευνοημένος από τις νέες ευρωπαϊ­κές διατάξεις περί ελεύθερης διακίνη­σης των επαγγελματιών, ήμουν ο πρώ­τος Ευρωπαίος χειρουργός που πήρε πανεπιστημιακή θέση Chef de Clinique Des Universities, assistant des Hopitaux στο νοσοκομείο Pitie Salpetriere. Στη συνέχεια έκανα άλλα δύο χρόνια πανε­πιστημιακός επιμελητής στο νοσοκο­μείο Paul Brousse όπου ειδικεύθηκα στη χειρουργική και στις μεταμοσχεύσεις ή­πατος. Έμαθα τη σωστή χειρουργική, τη

δομή στη γνώση, την καρτεσιανή δομή της Γαλλικής Δημοκρατίας στην οποία ζούμε και απολαμβάνουμε καθημερινά. Όλα εξάλλου είναι θέμα δομής. Γνώρισα την αξιοπιστία, την αξιοκρατία, το «scripta manent et verbae volent». Διέ­φυγα από αυτό το ελληνικό, όλα προφο­ρικά, όλα υποσχέσεις, όλα στον αέρα. Δούλεψα και προχώρησα. Η γυναίκα μου, Νασίτα Παπαδάτου, ξα­νάρχισε σπουδές στις Arts Plastiques, στο Paris VIII. Το 2002 και 2004 γεννή­θηκαν τα παιδιά μας, ο Άρης και η Δα­νάη. Απλά, σοβαρά, με ασφάλεια, σε κρατικό νοσοκομείο. Δωρεάν.: οι ακρογωνιαίοι λίθοι του μεγάλου γαλλικού κράτους. Παιδεία και υγεία, τουλάχιστον από το 1880. Πανεπιστήμια απίστευτα: μια με­γάλη δεξαμενή γνώσης που προσφέρε­ται απλόχερα σε όποιον την επιζητεί! Το 2005 πέρασα στον πανγγαλλικό διαγωνισμό και μου απονεμήθηκε ο τίτλος

του Chirurgien des Hospitaux. Εντάχθη­κα λοιπόν στο γαλλικό σύστημα και εί­μαι σήμερα υπεύθυνος της μονάδας η­πατικής χειρουργικής του νοσοκομείου του ΕεΜ3η5, ένα από τα 3 μεγαλύτερα νοσοκομεία στη Γαλλία. Ζούμε στο Παρίσι, στην αυτόφωτη αυτή πόλη. Που παράγει τέχνη, πρόοδο, και ε­πιστήμη. (Η κομψότητα βρίσκεται στο πνεύμα)!!! Μένουμε στο 14ο Διαμέρισμα. Έχουμε δίπλα μας πάρκο, στίβο, πισίνα, πεζό­δρομους, ποδηλατοδρόμους, πράσινο, σχολεία, οργάνωση. Βγαίνουμε πα­ντού. Το Παρίσι εξάλλου μέσα από τον περιφερειακό είναι μικρό: 2,5 εκατομ­μύρια κάτοικοι. Και περπατιέται όλο ή βολτάρεται με το rollers! Δεν υπάρχει κο­ρεσμός. Σε κάθε βήμα υπάρχει κάτι να ανακαλύψεις.

Αυτά! Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα, ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα!

Π.Λ.